January 15, 2010 4:00PM
Naiinip ako’t walang magawa… binuksan ko ang FB, ilang buwan
ko rin itong di nabuksan mula ng mag-resign ako sa aking pinapasukang school.
Nag resign ako hindi dahil sa ayaw ko ng magturo, kungdi dahil sa mga ala-ala
ng paaralan kung saan ko nakilala si Ryan.
Nakalog-on na ako’t sinubukan kong I turn-on ang chat… nang
biglang may na receive akong chat message:
“musta po pareng sir?”
Matagal kong tinitigan ang monitor ng laptop, nagdadalawang
isip kong sasagutin ko ba ang nag-message o hindi, kung mag lalog-off naman ako
baka makahalatang iniiwasan ko sya.
“buti naman…” ang akin nalang naging sagot
“naku sir, pumunta po kami ng inaanak mo nung December sa
scul… sabi kasi ni Ryan dalawin ka namin ni baby para kamustahin… pero resign
ka na pala”
“ah, eh… oo”
“nasa Cebu branch ka daw lipat… layo ah, laki na pala ni
baby… gumagapang na po…”
“okie… parang kalian lang karga ko sya noong bininyagan”
“si Ryan po pala nasa Dubai na noong November pa po… kinuha
ng tita nya para doon na lang po work”
“ganun ba?”
“opo… kaya nasa Batangas po ako ngayon sa bahay namin, dito
po muna kami ni baby… para matulungan din ako ni nanay sa pag-aalaga ng bata”
“okie…”
“Hindi na po naka pag-paalam si Ryan sa inyo… tinatawagan po
naming kayo pero iba na po ata number nyo”
“oo eh… nagpalit na rin kasi ako ng number… nasira kasi ang
phone ko’t sim… balak ko nga rin sana dumalaw sa inyo pero biglaan kasi ang
lipat ko”
“ganun po ba? eh pareng sir, kayo po ba may asawa na :)”
“ako? Ha… wala pa, walang magkamali…”
“hahahaha… darating din po yan…”
“sana… :)”
“sasabihin ko po kay Ryan na nagkausap po tayo… buti naman
po naka pag-online kayo…”
“busy… kaya bihira lang… kamusta mo rin ako sa kanya…”
“okie po… hintay ko nga po s’yang mag-online… usually ganitong
oras po kami chat… pero naka tulog ata”
“okie… “
“kalian po kayo dalaw sa Manila?, baka po March na sa bahay
muna ako nila Ryan… gusto po daw kasing makita nang lola Caroll nya si baby”
“ganun ba… kung makakaluwas ako dadalaw ako…”
“sige pareng sir… para makita mo ulit si baby… Ryan na Ryan
po ang mukha… hahahah”
“sige…”
“tag ko po sayo mga pic ni baby…”
“okie, thanks!”
------------
Bumukas ang pinto ng flat, na nagpahinto sa aking ginagawa…
“Bings… meryenda na tayo, bumili ako ng shawarma at labna…”
------------
“pareng sir na tag na po kita…”
“Rachel, gtg na may gagawin lang ako… thanks sa tag”
“K po! Ingatz…”
At nag log-out na ako sa FB’t pinatay na rin ang laptop.
------------
“Bings…”
“Bongs sandali, sunod
na ako!”
January 15, 2010 5:00PM
Masaya kaming
kumakain ng meryenda ni Ryan… subalit pag naaalala ko si Rachel, hindi ko alam
kong ma qui-guilty ba ako o ano. Dahil habang nag-iisa sya sa Pilipinas… eto
kami ni Ryan malayang nagagawa ang bawat namin nais dito sa UAE!
"Bakit dito sa Middle East, parang ang lapit ng langit... ang lapit ng mga bituin." -Ryan-
-itutuloy-
"Bakit dito sa Middle East, parang ang lapit ng langit... ang lapit ng mga bituin." -Ryan-
-itutuloy-
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento