Martes, Marso 18, 2014

Lutang


Image courtesy of http://corkstudio.com


Isa-isang umalpas sa isip ang bawat mong ala-ala

pinilit kong hinabol ang pirapirasong gunita

subalit

tumatagos lamang sa aking mga palad

nag lalahu na tila bula.


Humatbang akong patalikod

nag sumikap na lumundag upang aking maabot

ang mga natitira pang pinagsamahan

na aking natatanaw

Ngunit

di ko man lang nayakap.


At sa pagnanais kong bumaba

di ko na maabot ang lupa

buong akala ko narito ka parin

na syang hahablot sa akin… 

upang

muli kong maibalik ang aking kaluluwa 

sa aking katawang lupa.


Ngunit wala, wala ang ikaw

na sa akin ay pumupukaw sa t’wing

aking pinagsasamantalahan ang aking puso’t utak

at pinapaasang sa pagmulat ng mata ay narito ka

sa aking tabi, 

sa aking mundong binu-o ng ikaw at ako.


Unti-unti ng naglalaho ang usok, ang ulap

na kanina lang ay aking kapiling

sa paghihintay na humupa

ang bawat hapding nadarama

na binigyang lunas ng palara’t gabundok na puting alikabok

na aking tinipon upang makasama ka

kahit saglit… kahit ngayon lang!


Dumidilim na, habang papasikat ang araw


ako pa rin ba’y maghihintay?