Photo courtesy of Emil Aniban (FB Friend)
Hindi ko na
marahil malilimutan sa tanang buhay ko ang petsang June 5-6, 2008…
Matapos na
may maganap sa amin ni Ryan ay hindi ko alam kung paano ako makikitungo sa
kanya. Wala kaming naging usapan matapos niyang umalis sa bahay ng umaga ng
June 6.
Tila sinisisi
ko ang aking sarili sa nangyari subalit sa kabilang banda ay naroon ang saya…
hindi dahil sa isang gabi ng pagniniig kundi sa isang damdaming alam ko sa
aking sarili na muli na naman umusbong ng dahil kay Ryan.
ARAW ng klase
na ng muli kaming nagkita… simpleng batian lamang ang naganap, di ko
maipaliwanag subalit binabalot ako ng kaba sat’wing makikita ko sya sa school.
Lumipas ang
ilang mga buwan… hindi nagbago ng pakikitungo sa akin ni Ryan, may makailang
ulit na ring may naganap sa amin. Tuwing may pagkakataon ay sa bahay sya
natutulog, at muli’t-muli ay nagaganap ang hindi dapat… subalit dahil sa tawag
ng laman, ng Pag-ibig? Nagyayari
Makailang ulit
kong tinanong ang aking sarili kung mahal nya kaya ako… pero hindi ko ito
maitanong sa kanya… Masaya kaming magkasama, sa school naman magalang sya at
umaakto lamang ng tama bilang estudyante at ako naman para sa kanya ay kanyang
guro. Pero kung kami lamang dalawa, buong kabahayan ko ang saksi sa bawat
pagtatalik na animo’y wala ng bukas. At lubusan na ngang nahulog ang aking loob
kay Ryan, dahil sa kangyang mga pinapakitang kabutihan at bukod pa doon ang
hindi niya pagsasamantala sa kung ano ako, kung ano ang namamagitan sa amin.
December 5,
2008 5:30PM
Kakauwi ko
lamang sa bahay galing sa school, nagbibihis ako ng aking pangbahay ng may
kumatok sa pinto. Dali-dali akong bumaba matapos maisuot ang aking damit. Pagbukas
ko ng pinto bumungad sa aking harapan si Ryan… nakangiti…
“papapasukin
mo ba ako, o tititigan mo lang ako?”
“pasok” ang
aking nasabi mula sa pagkatulala… dahil di ko naman inasahan na pupunta sya ng
araw na iyon
“ para ka
naman nakakita ng multo”
“hindi naman,
akala ko ba may pupuntahan ka ngayon?” nakapasok na sya’t aking pinaupo sa sofa…
“oo, dito sayo…
ay ibibigay to…” sabay na inabot ang tatlong puting rosas na nakasilid sa isang
blue plastic box
Hindi ako
makahagilap ng sasabihin, dahil hindi ko naman inasahan ang ganitong pangyayari…
at bakit? At para saan?
“ayaw mo ba?”
ang kanyang tanong ng nakatinging lamang ako sa kanya…
“para saan
naman to?” inabot ko ang bulaklak at mas lalo pa akong napatitig sa kanya dahil
naghahap ako ng kasagutan kung bakit?
“mangliligaw
ako” ang kanyang sagot na nakangiti.
“mangliligaw?”
“oo… diba ako nag lalaki sabi mo… kaya naisip ko
ako ang dapat mang ligaw”
“Ryan… wag mo
nga akong biruin”
“hindi kaya
kita binibiro… 7 months na tayong ganito… pero hindi ko naman alam kong ano
tayo, kaya ako na ang mangliligaw… pwede ba?”
Lumapit ako
kay Ryan at niyakap siya ng kay higpit… lumuha ako dahil hindi ko inasahan ang
bagay na ito, ganito pala ang damdamin ng isang sinusuyo… ng pinahahalagahan…
ng isang babae?
“I LOVE YOU,
Sir Felmo” bulong nya sa aking habang kami ay magkayakap…
“kaasar ka….
Sir Felmo ka dyan…” Kumalas ako sa pagkakayakap at marahan siyang hinampas sa
balikat…
“I LOVE YOU
Fel…” ang kanyang muling sinabi… iyon ang tawagan namin kung kami lang Fel ang
tawag nya sa akin… Rai naman ang tawag ko sa kanya…
At muli
kaming nagyakap…
“I LOVE YOU
Rai! Very much…”
At ang yakap
ay nasundan ng halik… isang halik na na mas naging masidhi… punong-puno ng
pagnanasa… ng pag-ibig…
Mismo sa sala…
sa sofa… isang pagtatalik!
Marahan nyang
itinaas ang suot kong t-shirt, habang ako naman ay abala sa pag-alis ng
pagkakabotones ng kanyang polo shirt… hanggang muling tumambad sa akin ang
kanyang murang katawan… ganap na ring nahubad ang aking damit… tinanggal ko sa
pagkakasinturon ang kanyang pantalon, marahan kong ibinaba ang zipper nito, at
dahan-dahang kong ibinaba ang kanyang pantalon, habang magkalapat pa rin ang
aming mga labi..
Pinagapang ko
ang aking halik sa kanyang katawan… ganap na kaming hubo’t hubad… pinaupo ko
siya sa sofa… habang ako naman ay humahalik sa kanyang dib-dib… pababa sa
kanyang puson… hanggang marating ko ang kanyang pagkalalaki… pero nilagpasan ko
ito… ang bayag nya ang aking pinagukulan ng pansin… pinagsawa ko ang aking dila
sa ilalim nito pababa… sa pagitan ng kanyang panglikod na lagusan at bayag…
itinaas niya ang kanyang isang paa sa aking palikat… nakaluhod na ako noon sa
kanyang harapan… marahang sinusoso ang kanyang dalawang animo’y maliliit na
itlog sa loob ng nakalay-lay na balat… habang hawak nya ang aking ulo na para
bang pinagdidiinan pa sa kanyang pagkalalaki
Umakyat ako
ng bahagya sa kanyang pag-aari… nang ako ay nasa tok-tok nito ay marahan kong
pinadaosdos ang aking bibig… hanggang mabalot ng aking bibig ang kabuohan nito…
marahan akong nag taas-baba… pabilis ng pabilis… hanggang ungol at daing na
lamang ang nalalabing musika sa apat na sulok ng sala…
Hinatak niya
akong pataas … kasabay noon ay tumayo siya… ang kanyang bibig naman ang
humahalik sa aking dib-dib… sa aking tagiliran… maging ang aking kili-kili ay
di nakalagpas… hanggang siya ay nasa akin ng likod… ako’y kanyang yakap habang
humahalik sya sa aking batok… sa likod ng aking tainga… naka-abang na ang
kanyang sandata sa aking lagusan… nagpaubaya naman ako…
Nakataas sa
sofa ang isa kong paa… nakayuko ako’t nakahawak sa sandalan ng sofa… nasa akin
syang likuran… maingat na itinarak ang kanyang sandata sa aking lagusan… naroon
pa rin ang hapdi… subalit nangingibabaw ang sarap… hawak nya ang aking sandata…
kasabay ng kanyang pagindayog… labas-masok… marahan… hanggang sa bumilis ng bumilis…
at narating naming ang langit…
Kapwa kami
hapo na naupo sa sofa… magkatabi… hubad… nakahilig ang aking ulo sa kanyang
balikat…
“Salamat Rai…”
ang aking na lamang nasambit… marahan niyang hinaplos ang aking buhok..
Nagbihis na
rin kami makalipas ng ilang sandali… inayos ko ang aking sarili’t nagpalit ng damit
panglakad dahil nag-aya siyang lumabas
upang manood ng sine at kumain sa labas…
December 5,
2008 11:30PM
Nasa may
simbahan kami ng Greenbelt … ilang tao nalamang ang naroon, tahimik. Doon naming piniling magpahinga matapos manood
ng sine…
“diba tayo na”
ang kanyang bulog sa akin
“bakit hindi
pa ba?” ang aking ganting tanong…
Napangiti lamang sya…
“may naisip
lang kasi ako…”
“at ano naman
un, dapat maganda yan… nasa simbahan tayo…”
“ano bang
magandang pwede nating maging tawagan?”
“may ganun
pa?”
“oo naman…
pero dapat kakaiba” nakangiti siyang, tila pigil ang tawa…
“ano na namang
kalukuhan ang naisip mo?”
“diba
magpapasko naman bakit di kaya… bibingka… bibingka ang itawag ko sayo…” sabay
ng mahinang tawa
“loko ka
talaga pati ba naman dito… mamaya ka sa akin…”
“sige na…
tapos ako naman ang puto bong-bong mo”
“at puto
bong-bong talaga… sira…”
Niyaya ko na
syang lumabas ng simbahan, dahil baka maka estorbo pa kami ng ibang tao… habang
nasa taxi kami pauwi sa bahay ay pinagtatalunan pa rin naming ang bibingka’t
puto bong-bong!
December 6,
2008 2:00AM
“Bongs tulog
na tayo…”
“aakyat na
Bings… kuha lang ako ng tubig!”
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento