Martes, Marso 20, 2012

Tampisaw






Hatakin natin ang gabi

Upang sa dilim tayo ay makakubli.

wag nating hayaang mamalas ang buwan

upang ang kasarinlan ay ating matikman.

Kinang ng bituin man

ay di makakahadlang

sa ating pakikipagniig…

sa ating pakikipagtalik…

sa hangin ng pakikibaka,

sa hamog ng pag-aalinlangan.



Hayaan mong

ang mga labi ko

ang maging tawiran

ng iyong hininga

na di binigyang laya

ng sanlibutang nagtatwa

na sa atin din ay lumikha…



Ang bawat along hahampas

sa ating katawan

ang s’yang papawi

sa uhaw…

sa pagnanasa…

sa pangangailangan…

ng ikaw at ako

para sa isang paglaya

mula sa lipunang

di tinatanggap

ang kung ano ang nasa ating puso…

ang nasa ating kaluluwa!


 

Hakbang pa…

hanggang mabalot ang buo nating katawan

ng tubig alat

na magkukubli sa ating kahubdan

upang muli tayo ay mahugasan

para sa sandaling

magbalik ang haring araw

tayo muli’y maging malinis

sa mga taong

tunay na nagmamay-ari

ng aba nating

Katauhan!

Linggo, Marso 18, 2012

Kape...



Maiibsan ba ng isang tasang kape

ang pangungulila sa dating katabi?

Kaya bang tumbasan ng kanyang init

ang mga labing dati’y magkadikit?



Sa kape ko nalamang ba malalasap…

ang init…

ang tamis…

ang bawat pag higop…

ang bawat pagsaid,

sa natitirang latak na kumakapit

sa tasa… sa bawat nitong gilid.



Ilang tasa ng kape pa?

sa bawat umagang paghihintay

ilang paglagok…

ilang timpla?

Bago ko muling matikman

ang iyong pagsinta…

ang iyong katawan,

ilan pa?



Hangang ang mga sangkap

para sa kape ay maubos na.

Tulad ko

ang tasa ay tigang…

wala na ang init

wala na ang tamis

wala na maging ang pait

wala na ang labi…



Wala na ang iyong Pag-ibig!


Miyerkules, Marso 14, 2012

Sa iyong pag tulog...

Mas masarap kaya ang tulog kung sya ang katabi?


 

http://www.facebook.com/?ref=tn_tnmn#!/photo.php?fbid=359921584048562&set=a.309722929068428.81435.100000921699549&type=1&theater


Ipahinga mo ang pagal mong katawan...
sa katawan kong unan.

Hayaan mong ika'y aking kumutan
ng aking mga bisig...
ng buo kong katawan.

Dadalhin kita sa aking panaginip
at doon natin akyatin ang kapwa natin nais
na sa tunay na mundo...
sa atin ay pinagkait!

Tulog lang...
hanggang ang lahat ng lakas ay mabawi na.
Tulog lang...
upang kahit saglit suliranin ay mawala.
Tulog lang...
dahil sa pag-gising mo
ito pa rin ako
hindi bibitaw sayo


at muli'y handang maghintay


hangang sa muling pagtulog mo...

Martes, Marso 13, 2012

Hanap Hanap



Nag facebook ako din morning nang makita ko ang link sa facebook account na ito:


http://www.facebook.com/media/albums/?id=286408368076941#!/photo.php?fbid=298447926872985&set=a.298434106874367.89903.286408368076941&type=3&theater



sinong di ma-i-inlove?







Dinaan ko nalang sa kanta…. Na miss ko kasi si Faisal!



Di ko lang sure kong may nakakaalala ng kantang ito… paburitong kantahin ng tatay ko:





Hanap-Hanap
Alex Murakami (80’s singer)



Laging nasa isip ka

Laging hanap-hanp ka

Yan ang nadarama ng puso sayo…



Bakit ba sa isip ko ay lagging naroon ka?

At din a nawawalay pa…

Mula noong makita ka ay pag-tataka

Ang aking nadarama



Nagmamahal ako sayo

Yan ang damdamin

Ngunit pano ba ito sasabihin?



Ikaw ang aking panaginip

Lagging ikaw sa aking isip

Di nawawala

Di nawawaglit

Ang larawan mo



Ikaw na nga ang syang pag-ibig

Na lagi kong hinihintay

Ngunit kaylan ka makikita pang muli…



Sana ay mangyari nang muling mag-kita

Ng masabi ang nadarama

Kung sakali mang sa puso mo ay meron ng iba…

Ang mahalaga ay masabi sayo



Nag mamahal ako sayo yan ang tandaan

Ang pag-ibig ko’y wagas kalian man…




Martes, Marso 6, 2012

BeerDei 2





Biglang lumiwanag ang silid, tumayo ako mula sa kama upang patayin ang ilaw. Hinayaan ko na lamang bukas ang ilaw ng lampshade sa gilid ng kama, upang mamasdan ko parin si Ryan. Kababalik lang ng kuryente mula ng mag blackout kanina. Himbing pa rin sa pagkakatulog si Ryan.

Mag-aalas kwatro na pala ng umaga. Gusto ko pa sanang muling maidlip, subalit mas pinili ko na lang na wag ng matulog. Muli nakatitig ako sa mukha ni Ryan, nag-iisip… nagsisisi… dahil bakit sa isang estudyante ko pa muling nagawa ang isang pagkakasalang pinilit ko ng tinalikuran mula ng magwakas ang pagsasama namin ni Hubert. Wala siyang kagalaw-galaw sa pagkakahiga, tanging kumot na nakatakip lamang sa kalahating bahagi ng kanyang hubad na katawan ang syang panangga niya sa lamig… sa tulad ko.
Alam kong mula sa araw na ito ay iba na ang magiging kalagayan ko sa buhay ni Ryan, sa buhay ng aking mga estudyante. Hindi ko lubos maisip kong ano ang maggiging kapalit ng kaligayahan aking nalasap kagabi, kung ano ang magiging kalalabasan ng muling pagyakap ko sa pagkataong ni nais ko na sanang baguhin’t talikuran. Punong-puno ng aagam-agam ang isip ko, paano kung lasing lang si Ryan? Paano kung sabihin nya sa kanyang mga kaibigan ang naganap? Paano ako makikitungo sa kanya? Paano ako? Paano ang trabaho ko? Marami pa sanang tanong, subalit alam ko naman di ko rin masasagot ang lahat.

BUMABA ako ng bahay upang mag kape, matapos ay nilabhan ko na rin ang damit ni Ryan… nag linis ng sala’t nagluto ng almusal. 

Nanonood ako ng TV ng mula sa likod ay may humawak sa aking balikat na aking ikinagulat. Si Ryan:
“Good morning sir!... happy birthday po!”
“Gising ka na pala? Kain na tayo”
“Ginamit ko po muna iyong towel sa likod ng pinto pangtapis, wala po pala akong damit” kanyang sabi habang nakangiti
“okey lang! pero ang po,”
“ay! Opo nga po pala po!” nagkatawanan kaming dalawa
“nilabhan ko nga pala ‘yong damit mo, tuyo na rin ‘yon tinapat ko sa electric fan matapos e-drayer”
“salamat po sir”
“pwede ba Elmo na lang? naiilang ako pag pino-po mo ako’t tinatawag na sir”
“Okey si…” inillapat ko ang isang daliri sa kanyang bibig para di na sya maituloy ang sasabihin, isang malakas na tawanan ang sumunod na bumalot sa loob ng bahay…
“almusal na tayo, handa ko lang ang lamesa”
“okey El… mo”
Magkasunod kaming pumunta ng kusina para kumain…
“iyong tungkol pala sa nangyari kagabi… sorry, hindi ko sinasadya…”
“okey lang, kung di ko naman ginusto, hindi din naman iyon mangyayari, diba?”
Humarap ako sa kanya, hindi ako makatingin sa mata nya ng mga sandaling iyon. Para sa akin pinagsamantalahan ko ang kanyang bagiging bata… ang pagiging estudyante… ang kanyang pagkatao. Subalit muli nagging marupok ako, di dahil sa alam kong may pagpayag mula sa kanya… kundi dahil may damdamin akong sadyang para talaga sa kanya, inilihim… pinigil… dahil nga hindi dapat!
Nasa ganoong tagpo kami ng muli ko siyang yakapin, at muli naganap ang di dapat maganap… Muli ay siniil ko ng halik ang kanyang malambot na labi, na unti-unti namang gumaganti ng halik… marahan kong tinanggal ang tuwalyang nakatapis sa kanyang beywang at doon ko muling namalas ang hubad niyang katawan. Pinagsawa ko ang aking bibig sa paghalik sa kanyang leeg, dibdib, puson hanggang marating ko ang kanyang pagkalalaki… isinubo ko iyon, ang ungol lamang ni Ryan ang s’yang nagging musika sa apat na sulok ng kusina ng mga sandaling iyon at unti-unti ko na ring hinubad ang aking suot.
Kapwa na kami hubo’t hubad… nakahiga siya sa hapagkainan, tila isang pagkaing nakalatag… nag-aanyayang kainin, lantakan. Ako nama’y animo gutom sa pagkain… sa pag-ibig… sa laman.
Sa mismomg kusina naming pinagsaluhan ang isang kakaibang almusal, ang ginawa naming pangtawid gutom ay ang mismo naming mga katawan… mainit… umuusok…
Nang matapos ay kapwa kami nakaupo sa sahig, ang tuwalya lamang ang syang sapin namin sa aming hubad na katawan. Walang bahid na pagsisisi sa kung ano man ang naganap. Alam kong mahirap ipaliwanag ang kung anong meron sa amin na kapwa lalake… guro’t estudyante, pero nangyari na ang di dapat mangyari.


“kain na tayo”
“tapos na diba?” tawanan
“Happy birthday Ryan”
“Happy birthday sir, naku! Elmo pala”




"Sayo ba itong lahat? ang laki naman" -Felmo-

-Itutuloy-

Linggo, Marso 4, 2012

Panandaliang Guhit-langit



Nagsaluno tayo sa malalay at walang siglang pitak ng dalumoy.


Tikom ang aking bibig sa paggitaw ng iyong makalupang katauhan.


Lumalangkap ang aking katawan habang napipinto ang hakbang mo sa
pasinaya ng aking mga rehas.


Humahaginit ang pintig ng dibdib sa pagtatangkang bitbit ng iyong buntong-hininga,
umaasam ng pambihirang ugnayan, pambihirang pagsugpong.



Animo'y



Dahon akong mabilis na itinatangay ng hangin,
sa bawat dagok ng iyong hininga.



Ugat akong palihim na sumusulong sa butil ng palayan,
habang sinisiil ng iyong mga labi ang mga gilid ng aking pagkatao.



Tubig akong dumadaluyon sa buhawi ng dalampasigan,
noong pinahintulutan mo akong sumuong sa kanlungan ng iyong kaluluwa.



Bughaw akong pumipinta sa mga sulok ng kalangitan,
kung kailan nagpang-abot ang malalang pagsabog ng magkaibang lagablab.



Salaysay akong nasalanta sa pagkaubos ng tanglaw sa himpilan,
nang manatiling malapit ang ating mga katawangtao't kalamnan.



Sumisilip ang iyong mga mata sa lagusan ng aking paraiso,
hindi mapaglabanan ng pagpikit ang luwalhating lumagom sa anyong nagkahugis.


Damang-dama pa rin ang hininga habang ginagalusan ang aking kutis,

habang inililipad ang hibla ng pagnanais.



Mabagsik pa rin ang iyong halimuyak kahit pumapalot ka na sa alapaap,

kahit nagngingitngit ang langit, hindi ka nagpatinag, yumakap ang bakas at kailanma'y hindi naglaho.



Narito ka pa rin…



sa gayak ng mga unan.


sa sutla ng kumot.


sa pagitan ng aking mga daliri.


sa ibabaw ng aking mga labi.


sa durungawan ng aking bintana.


sa pasinaya ng aking pinto.


at sa habag ng aking puso.







- | - | -


Mula sa panulat ni Paulino II A. Cuison (Sagwil at Pag-ibig) mula sa filipinowriter.com