Isang Paalam...

June 22, 2012 10:00AM

Naalimpungatan ako mula sa tunog ng aking cellphone na nakalagay sa aking side table… ayaw ko pa sanang bumangon dahil sa puyat kagabi, tinatamad kong inabot ang aking cp upang i-off pero nakita ko ang pamilyar na pangalan ng tumatawag.

Dali-dali akong bumangon at naupo sa gilid ng kama,  atubiling sinagot ang tawag…

“Hallo!”

“Good morning!”

“Where are you?”

Pero imbes na sumagot ka sa aking tanong ay matagal na katahimikan ang iyong isinukli… tanging ang marahang paghinga mo sa kabilang linya ang aking naririnig sa aking cp.

“Is he there?” tanong mula sayo, matapos ang ilang sandali.

Ako naman ang naghagilap ng isasagot…

“no, he is not here now” ang aking nasagot

“can we talk?”

“sure!, where are you?”

“here down”

Dali-dali akong tumayo at dumungaw sa bintana ng aking flat upang tanawin ang isang coffee shop sa ibaba ng katapat na building... kung saan madalas kitang sunduin tuwing dumadalaw ka sa akin dati.

Naroon ka, nakaupo sa may dulong bahagi ng coffee shop sa lugar na lagi nating pinagpupuwestuhan tuwing nagyayaya kang uminom ng chai*…

Hindi ko maipaliwanag subalit nagalak ang aking puso…

“wait for me I’m going down”

Kinakabahan man ay dali-dali akong nagbihis, inayos ng bahagya ang aking sarili at tinungo ang pinto ng aking flat at dumiritso sa corridor, sa may elevator…  ilang ulit ko ng pinipinot ang down arrow pero ayaw umakyat ang lift, isang cleaner ang aking nakita sa corridor na sya kong napagtanungan kung sira ba ang elevator… ang sagot sa akin ay may naglilipat daw kung kaya na ka service ang lift sa kasalukuyan.

Akin na lamang tinungo ang hagdan pababa ng building… nasa ikatlong palapag ako… ilang baytang din ito pababa… ilang hakbang pabalik sa dating pag-ibig…

February 14, 2012 5:00PM: Al Ain Mall, Bowling area

Habang Masaya ang lahat, dahil sa araw ng mga puso ako nag-iisa inuubos ang mag-hapon sa paglalaro ng bowling… habang nakaka-strike ako unti-unting nawawala ang galit… ang puot ng aking puso… pero tulad ng ala-ala ng nakaraan muli at muli itong tatayo at muli ay kailangan mong patumbahin, subalit sadyang kahit anong gawin maari ka ring ma-canal at wala kang magagawa dahil hindi ka iiwan ng gunita… ng sakit… ng pait…

“your good!” akma ko na lamang ititira ang huling tyansa ko upang mapatumbang lahat ng pins ng sa aking likuran ay nag wika ka… napalingon ako at napangiti na lamang, dahil sino ba ang di gaganti ng ngiti sa tulad mo.

“Thank you…”

“I’ll been watching you play for about an hour now… it seems that your alone”

“ah… yes”

“in valentine’s day?”

“why not?”

“okey… sorry to disturb you”

“no it’s okey!”

“can we play a set… if you’re not tired yet”

“okey… game” at itinira ko ang huling pagkakataon… at lahat ng agam-agam ay naitumba ko…

Isang matunog na palakpak ang itinugon mo sa huling tira ko… nagpasalamat ako sayo… agad ka namang nagpakilala…

“by the way I’m Jhomma”

“Felmo” at ang ating unang pagdadaupang palad…

Mula sa paglalaro ng bowling… panunuod ng sine… hanggang sa isang hapunan kasama kita… hanggang sa isang mag-damag ng kaligayahan… isang magdamag ng galak… ng paglimot… ng tuwa… ng paghihiganti…

HINDI ko alam kung minahal kita noon… pero sa paglipas ng panahon tinanggap ka nang aking puso.

At sinong hindi magmamahal sa isang tulad mo? Na bagamat alam na mayroon akong ibang mahal na nang-iwan sa akin dahil sa kanyang sariling pamilya… at bagamat inamin kong sya’y mahal ko pa… hindi ka lumayo, at kahit sinabi kong umaasa pa rin ako sa kanyang pagbabalik… sabi mo kung babalik sya magpapalaya ka.

At minahal na nga kita… subalit nagbalik sya… inamin ko sayong mahal ko pa sya… nagpalaya ka, at sinabing hangad mo ang aking kaligayahan.

SUBALIT ngayon muli ay nandito ka…

Hindi ko nabilang kung ilang hakbang ang aking minadaling lagpasan upang muli kang malapitan. Niyaya mo akong maupo at saluhan ka sa paginom ng chai… pero mas ninais kong sa flat nalamang tayo mag-usap… nag-atubili ka sa pagpayag subalit ito ka ngayon sa aking kwarto, kausap… parang tulad lamang ng dati… tila walang naganap na paalam mula ng muling nagbalik ang dating pag-ibig… wala ni ano mang galit… wala ni ano mang paghihinanakit mula sayo.

Narito ka para lamang magpaalam… upang sabihing matapos ang bakasyon ay di ka na babalik ng Al Ain, at sa ibang lugar mo na napiling tapusin ang iyong pag-aaral… upang tuluyan kang malayo sa akin… upang tuluyan akong malimot.

Niyakap kita ng kayhigpit, tanda ng pagpapasalamat… na ginantihan mo naman ng isa rin mahigpit na yakap… at muli’t nagtama ang ating paningin… at mula doo’y naganap muli ang lahat…

Nagmula sa isang maalab na halik, mula sa iyong mapupulang labi… na pinagapang ko sa iyong leeg… isa-isa kong inalis ang pagkakabotones ng iyong polo ay tuluyan itong mahubad… ang aking labi ay pinagsasawa ko ngayon sa iyong matipunong dib-dib, pababa sa iyong puson… habang akin namang tinatanggal ang sinturon ng iyong pantalon… alisin ang pagkakabotones nito at ganap na maibaba ang zipper nito, tinulungan mo akong maibaba ito ng marahan pati ang puti mong brief at muli natampad sa aking paningin ang iyong pagkalalaki…

Pinaupo kita sa gilid ng kama, habang ako naman ay abalang halikan ang iyong mabibilog na hita… dahan dahan mong hinila pataas ang akin suot na t-shirt… at tuluyan itong naalis… sapo na ng aking bibig ang iyong bayag… nilaro-laro ng aking dila ang mumunting bilog na nagpapabigat dito… ang mahihina mong impit na daing at tila isang musika na nagpapahusay pang lalo sa aking pagindayog papaakyat sa iyong pag-aari… marahan akong ng taas-baba… habang hawak mo ang aking ulo upang ito ay maalalayan patungo sa paghahangad ng pagsambulat ng iyong pagnanasa… hinila mo ako pataas… ganap na tayong nakahiga sa kama… na naging atin lamang minsan…

Ikaw naman ang humahalik sa aking dib-dib habang ibinababa ang aking short at brief… at kapwa na nga tayo hubo’t-hubad… nag sasalo sa isang pagtatalik na puno ng pag-ibig bagamat wala na dapat ito sa ating damdamin…

Muli ay subo ko ang itong alaga… maging ikaw man ay sapu narin ng iyong bibig ang aking kargada… walang hanggang ligaya ang dulot ng muli nating pagniniig….

Nakakubabaw ka na sa aking likod… at mula rito ay marahan mong ipinasok ang iyong ari sa aking panglikod na lagusan… na roon pa rin ang sakit na dulot nito sat’wing ikaw ang papasok sa akin… marahan, maingat… hanggang ang hapdi ay mapalitan ng sarap… at kapwa natin pilit inabot ang magkabilang langit… ramdam ko mula sa aking kaluoban ang pagdaloy ng mainit na likido mula sayo… pinagdiinan mo pa ang pagkakatarak ng iyong alaga sa aking lagusan…

Marahan mong hinugot ang iyong sandata… pinatihaya mo ako hawak mo ang aking alaga na matigas pa rin bagamat nahahapo na ako mula sa iyong ginawa… muli mo itong isinubo… nilaro ng iyong dila… tila pinapahiran mo ng iyong laway… alam kong sasabog na rin ako ano mang sandal subalit huminto ka… nakatitig lamang ako sayo… ng bigla kang kumubabaw sa aking balakan itinutok mo ang iyong panglikod na lagusan sa akin alaga… wala akong nakitang pag-aalinlangan sa iyong mga mata… nais kita pigilan, dahil hindi naman ito natin dating ginagawa… ngumiti ka lamang… at dahan-dahan… naramdaman kong bumabaon ang aking alaga sa iyong lagusan.

Napangiwi ka ng bahagya… alam kong hindi ka sana’y, pero marahang taas-baba na ang iyong ginagawa habang paluhod kang nakaupo sa aking harapan… di ko paipaliwanag ang sarap na aking nararamdaman ng mga sandaling iyon… walang hanggang sarap… na sana’y din a magwakas… subalit kumawala rin ang naipon kong katas… at kapwa tayo hapong nahiga sa kama… matapos ang isang pagtatalik… nakayakap ako sayo… kapwa tayo walang imik…

Ilang sandali rin tayong nakatitig lamang sa isa’t-isa, hanggang ikaw ang unang bumasag sa ating katahimikan…

“I will never forget you!”

Wala parin akong imik… dahil hindi ko pa rin alam kung ano ang aking sasabihin…

Tumayo ka mula sa kama… at marahang isinuot ang iyong damit… nakatingin lamang ako sayo…

Binasag lamang ang ating katahimikan ng isang Adhan* mula sa isang malapit na Mosque… hudyad ng Salah*…

Matapos mong magbihis, lumapit ka sa akin… nakaupo na ako sa gilid ng kama…

Niyakap mo ako ng kayhigpit… at muling nag wika…

“Always remember that I love you and I will never forget you!”

Lumokso muli ang aking puso… subalit alam ko naman hindi pa ito ang tamang panahon para sa atin… kung kalian? Tanging panahon na lamang ang syang makakapagsabi…

“You don’t need to say anything… Felmo, I know… Gooodbye!”

Tumalikod ka papalapit sa pinto…

“Jhomma… thank you for everything!”

Humarap ka sa akin, at muli ay nasilayan ko sa iyong mga labi ang isang ngiti tulad ng dati… ng una tayong nagkakilala…

At tuluyan ka ng lumabas ng pinto… naibulong ko na lamang sa hangin ang kanina pa nais sabihin ng aking puso… na MAHAL KITA… Paalam!

Adhan: Call for prayer in muslim

Salah: Muslim prayer

Chai: tea with milk