June
22, 2012 10:00AM
Naalimpungatan
ako mula sa tunog ng aking cellphone na nakalagay sa aking side table… ayaw ko
pa sanang bumangon dahil sa puyat kagabi, tinatamad kong inabot ang aking cp
upang i-off pero nakita ko ang pamilyar na pangalan ng tumatawag.
Dali-dali
akong bumangon at naupo sa gilid ng kama, atubiling sinagot ang tawag…
“Hallo!”
“Good
morning!”
“Where
are you?”
Pero
imbes na sumagot ka sa aking tanong ay matagal na katahimikan ang iyong
isinukli… tanging ang marahang paghinga mo sa kabilang linya ang aking
naririnig sa aking cp.
“Is
he there?” tanong mula sayo, matapos ang ilang sandali.
Ako
naman ang naghagilap ng isasagot…
“no,
he is not here now” ang aking nasagot
“can
we talk?”
“sure!,
where are you?”
“here
down”
Dali-dali
akong tumayo at dumungaw sa bintana ng aking flat upang tanawin ang isang
coffee shop sa ibaba ng katapat na building... kung saan madalas kitang sunduin
tuwing dumadalaw ka sa akin dati.
Naroon
ka, nakaupo sa may dulong bahagi ng coffee shop sa lugar na lagi nating
pinagpupuwestuhan tuwing nagyayaya kang uminom ng chai*…
Hindi
ko maipaliwanag subalit nagalak ang aking puso…
“wait
for me I’m going down”
Kinakabahan
man ay dali-dali akong nagbihis, inayos ng bahagya ang aking sarili at tinungo
ang pinto ng aking flat at dumiritso sa corridor, sa may elevator… ilang ulit ko ng pinipinot ang down arrow pero
ayaw umakyat ang lift, isang cleaner ang aking nakita sa corridor na sya kong
napagtanungan kung sira ba ang elevator… ang sagot sa akin ay may naglilipat
daw kung kaya na ka service ang lift sa kasalukuyan.
Akin
na lamang tinungo ang hagdan pababa ng building… nasa ikatlong palapag ako… ilang
baytang din ito pababa… ilang hakbang pabalik sa dating pag-ibig…
February
14, 2012 5:00PM: Al Ain Mall, Bowling area
Habang
Masaya ang lahat, dahil sa araw ng mga puso ako nag-iisa inuubos ang mag-hapon
sa paglalaro ng bowling… habang nakaka-strike ako unti-unting nawawala ang
galit… ang puot ng aking puso… pero tulad ng ala-ala ng nakaraan muli at muli itong
tatayo at muli ay kailangan mong patumbahin, subalit sadyang kahit anong gawin
maari ka ring ma-canal at wala kang magagawa dahil hindi ka iiwan ng gunita… ng
sakit… ng pait…
“your
good!” akma ko na lamang ititira ang huling tyansa ko upang mapatumbang lahat
ng pins ng sa aking likuran ay nag wika ka… napalingon ako at napangiti na
lamang, dahil sino ba ang di gaganti ng ngiti sa tulad mo.
“Thank
you…”
“I’ll
been watching you play for about an hour now… it seems that your alone”
“ah…
yes”
“in
valentine’s day?”
“why
not?”
“okey…
sorry to disturb you”
“no
it’s okey!”
“can
we play a set… if you’re not tired yet”
“okey…
game” at itinira ko ang huling pagkakataon… at lahat ng agam-agam ay naitumba
ko…
Isang
matunog na palakpak ang itinugon mo sa huling tira ko… nagpasalamat ako sayo…
agad ka namang nagpakilala…
“by
the way I’m Jhomma”
“Felmo”
at ang ating unang pagdadaupang palad…
Mula
sa paglalaro ng bowling… panunuod ng sine… hanggang sa isang hapunan kasama
kita… hanggang sa isang mag-damag ng kaligayahan… isang magdamag ng galak… ng
paglimot… ng tuwa… ng paghihiganti…
HINDI
ko alam kung minahal kita noon… pero sa paglipas ng panahon tinanggap ka nang
aking puso.
At
sinong hindi magmamahal sa isang tulad mo? Na bagamat alam na mayroon akong
ibang mahal na nang-iwan sa akin dahil sa kanyang sariling pamilya… at bagamat
inamin kong sya’y mahal ko pa… hindi ka lumayo, at kahit sinabi kong umaasa pa
rin ako sa kanyang pagbabalik… sabi mo kung babalik sya magpapalaya ka.
At
minahal na nga kita… subalit nagbalik sya… inamin ko sayong mahal ko pa sya…
nagpalaya ka, at sinabing hangad mo ang aking kaligayahan.
SUBALIT
ngayon muli ay nandito ka…
Hindi
ko nabilang kung ilang hakbang ang aking minadaling lagpasan upang muli kang
malapitan. Niyaya mo akong maupo at saluhan ka sa paginom ng chai… pero mas
ninais kong sa flat nalamang tayo mag-usap… nag-atubili ka sa pagpayag subalit
ito ka ngayon sa aking kwarto, kausap… parang tulad lamang ng dati… tila walang
naganap na paalam mula ng muling nagbalik ang dating pag-ibig… wala ni ano mang
galit… wala ni ano mang paghihinanakit mula sayo.
Narito
ka para lamang magpaalam… upang sabihing matapos ang bakasyon ay di ka na
babalik ng Al Ain, at sa ibang lugar mo na napiling tapusin ang iyong pag-aaral…
upang tuluyan kang malayo sa akin… upang tuluyan akong malimot.
Niyakap
kita ng kayhigpit, tanda ng pagpapasalamat… na ginantihan mo naman ng isa rin
mahigpit na yakap… at muli’t nagtama ang ating paningin… at mula doo’y naganap
muli ang lahat…
Nagmula
sa isang maalab na halik, mula sa iyong mapupulang labi… na pinagapang ko sa
iyong leeg… isa-isa kong inalis ang pagkakabotones ng iyong polo ay tuluyan
itong mahubad… ang aking labi ay pinagsasawa ko ngayon sa iyong matipunong
dib-dib, pababa sa iyong puson… habang akin namang tinatanggal ang sinturon ng
iyong pantalon… alisin ang pagkakabotones nito at ganap na maibaba ang zipper
nito, tinulungan mo akong maibaba ito ng marahan pati ang puti mong brief at
muli natampad sa aking paningin ang iyong pagkalalaki…
Pinaupo
kita sa gilid ng kama, habang ako naman ay abalang halikan ang iyong mabibilog
na hita… dahan dahan mong hinila pataas ang akin suot na t-shirt… at tuluyan
itong naalis… sapo na ng aking bibig ang iyong bayag… nilaro-laro ng aking dila
ang mumunting bilog na nagpapabigat dito… ang mahihina mong impit na daing at
tila isang musika na nagpapahusay pang lalo sa aking pagindayog papaakyat sa
iyong pag-aari… marahan akong ng taas-baba… habang hawak mo ang aking ulo upang
ito ay maalalayan patungo sa paghahangad ng pagsambulat ng iyong pagnanasa…
hinila mo ako pataas… ganap na tayong nakahiga sa kama… na naging atin lamang
minsan…
Ikaw
naman ang humahalik sa aking dib-dib habang ibinababa ang aking short at brief…
at kapwa na nga tayo hubo’t-hubad… nag sasalo sa isang pagtatalik na puno ng
pag-ibig bagamat wala na dapat ito sa ating damdamin…
Muli
ay subo ko ang itong alaga… maging ikaw man ay sapu narin ng iyong bibig ang
aking kargada… walang hanggang ligaya ang dulot ng muli nating pagniniig….
Nakakubabaw
ka na sa aking likod… at mula rito ay marahan mong ipinasok ang iyong ari sa
aking panglikod na lagusan… na roon pa rin ang sakit na dulot nito sat’wing ikaw
ang papasok sa akin… marahan, maingat… hanggang ang hapdi ay mapalitan ng sarap…
at kapwa natin pilit inabot ang magkabilang langit… ramdam ko mula sa aking
kaluoban ang pagdaloy ng mainit na likido mula sayo… pinagdiinan mo pa ang
pagkakatarak ng iyong alaga sa aking lagusan…
Marahan
mong hinugot ang iyong sandata… pinatihaya mo ako hawak mo ang aking alaga na
matigas pa rin bagamat nahahapo na ako mula sa iyong ginawa… muli mo itong
isinubo… nilaro ng iyong dila… tila pinapahiran mo ng iyong laway… alam kong
sasabog na rin ako ano mang sandal subalit huminto ka… nakatitig lamang ako
sayo… ng bigla kang kumubabaw sa aking balakan itinutok mo ang iyong panglikod
na lagusan sa akin alaga… wala akong nakitang pag-aalinlangan sa iyong mga mata…
nais kita pigilan, dahil hindi naman ito natin dating ginagawa… ngumiti ka
lamang… at dahan-dahan… naramdaman kong bumabaon ang aking alaga sa iyong
lagusan.
Napangiwi
ka ng bahagya… alam kong hindi ka sana’y, pero marahang taas-baba na ang iyong
ginagawa habang paluhod kang nakaupo sa aking harapan… di ko paipaliwanag ang
sarap na aking nararamdaman ng mga sandaling iyon… walang hanggang sarap… na
sana’y din a magwakas… subalit kumawala rin ang naipon kong katas… at kapwa
tayo hapong nahiga sa kama… matapos ang isang pagtatalik… nakayakap ako sayo…
kapwa tayo walang imik…
Ilang
sandali rin tayong nakatitig lamang sa isa’t-isa, hanggang ikaw ang unang
bumasag sa ating katahimikan…
“I
will never forget you!”
Wala
parin akong imik… dahil hindi ko pa rin alam kung ano ang aking sasabihin…
Tumayo
ka mula sa kama… at marahang isinuot ang iyong damit… nakatingin lamang ako
sayo…
Binasag
lamang ang ating katahimikan ng isang Adhan* mula sa isang malapit na Mosque…
hudyad ng Salah*…
Matapos
mong magbihis, lumapit ka sa akin… nakaupo na ako sa gilid ng kama…
Niyakap
mo ako ng kayhigpit… at muling nag wika…
“Always
remember that I love you and I will never forget you!”
Lumokso
muli ang aking puso… subalit alam ko naman hindi pa ito ang tamang panahon para
sa atin… kung kalian? Tanging panahon na lamang ang syang makakapagsabi…
“You
don’t need to say anything… Felmo, I know… Gooodbye!”
Tumalikod
ka papalapit sa pinto…
“Jhomma…
thank you for everything!”
Humarap
ka sa akin, at muli ay nasilayan ko sa iyong mga labi ang isang ngiti tulad ng
dati… ng una tayong nagkakilala…
At
tuluyan ka ng lumabas ng pinto… naibulong ko na lamang sa hangin ang kanina pa
nais sabihin ng aking puso… na MAHAL KITA… Paalam!
Adhan:
Call for prayer in muslim
Salah:
Muslim prayerChai: tea with milk
