Biglang lumiwanag ang silid, tumayo ako mula sa kama upang patayin ang ilaw. Hinayaan ko na lamang bukas ang ilaw ng lampshade sa gilid ng kama, upang mamasdan ko parin si Ryan. Kababalik lang ng kuryente mula ng mag blackout kanina. Himbing pa rin sa pagkakatulog si Ryan.
Mag-aalas kwatro na pala ng umaga. Gusto ko pa sanang muling maidlip, subalit mas pinili ko na lang na wag ng matulog. Muli nakatitig ako sa mukha ni Ryan, nag-iisip… nagsisisi… dahil bakit sa isang estudyante ko pa muling nagawa ang isang pagkakasalang pinilit ko ng tinalikuran mula ng magwakas ang pagsasama namin ni Hubert. Wala siyang kagalaw-galaw sa pagkakahiga, tanging kumot na nakatakip lamang sa kalahating bahagi ng kanyang hubad na katawan ang syang panangga niya sa lamig… sa tulad ko.
Alam kong mula sa araw na ito ay iba na ang magiging kalagayan ko sa buhay ni Ryan, sa buhay ng aking mga estudyante. Hindi ko lubos maisip kong ano ang maggiging kapalit ng kaligayahan aking nalasap kagabi, kung ano ang magiging kalalabasan ng muling pagyakap ko sa pagkataong ni nais ko na sanang baguhin’t talikuran. Punong-puno ng aagam-agam ang isip ko, paano kung lasing lang si Ryan? Paano kung sabihin nya sa kanyang mga kaibigan ang naganap? Paano ako makikitungo sa kanya? Paano ako? Paano ang trabaho ko? Marami pa sanang tanong, subalit alam ko naman di ko rin masasagot ang lahat.
BUMABA ako ng bahay upang mag kape, matapos ay nilabhan ko na rin ang damit ni Ryan… nag linis ng sala’t nagluto ng almusal.
Nanonood ako ng TV ng mula sa likod ay may humawak sa aking balikat na aking ikinagulat. Si Ryan:
Nanonood ako ng TV ng mula sa likod ay may humawak sa aking balikat na aking ikinagulat. Si Ryan:
“Good morning sir!... happy birthday po!”
“Gising ka na pala? Kain na tayo”
“Ginamit ko po muna iyong towel sa likod ng pinto pangtapis, wala po pala akong damit” kanyang sabi habang nakangiti
“okey lang! pero ang po,”
“ay! Opo nga po pala po!” nagkatawanan kaming dalawa
“nilabhan ko nga pala ‘yong damit mo, tuyo na rin ‘yon tinapat ko sa electric fan matapos e-drayer”
“salamat po sir”
“pwede ba Elmo na lang? naiilang ako pag pino-po mo ako’t tinatawag na sir”
“Okey si…” inillapat ko ang isang daliri sa kanyang bibig para di na sya maituloy ang sasabihin, isang malakas na tawanan ang sumunod na bumalot sa loob ng bahay…
“almusal na tayo, handa ko lang ang lamesa”
“okey El… mo”
Magkasunod kaming pumunta ng kusina para kumain…
“iyong tungkol pala sa nangyari kagabi… sorry, hindi ko sinasadya…”
“okey lang, kung di ko naman ginusto, hindi din naman iyon mangyayari, diba?”
Humarap ako sa kanya, hindi ako makatingin sa mata nya ng mga sandaling iyon. Para sa akin pinagsamantalahan ko ang kanyang bagiging bata… ang pagiging estudyante… ang kanyang pagkatao. Subalit muli nagging marupok ako, di dahil sa alam kong may pagpayag mula sa kanya… kundi dahil may damdamin akong sadyang para talaga sa kanya, inilihim… pinigil… dahil nga hindi dapat!
Nasa ganoong tagpo kami ng muli ko siyang yakapin, at muli naganap ang di dapat maganap… Muli ay siniil ko ng halik ang kanyang malambot na labi, na unti-unti namang gumaganti ng halik… marahan kong tinanggal ang tuwalyang nakatapis sa kanyang beywang at doon ko muling namalas ang hubad niyang katawan. Pinagsawa ko ang aking bibig sa paghalik sa kanyang leeg, dibdib, puson hanggang marating ko ang kanyang pagkalalaki… isinubo ko iyon, ang ungol lamang ni Ryan ang s’yang nagging musika sa apat na sulok ng kusina ng mga sandaling iyon at unti-unti ko na ring hinubad ang aking suot.
Kapwa na kami hubo’t hubad… nakahiga siya sa hapagkainan, tila isang pagkaing nakalatag… nag-aanyayang kainin, lantakan. Ako nama’y animo gutom sa pagkain… sa pag-ibig… sa laman.
Sa mismomg kusina naming pinagsaluhan ang isang kakaibang almusal, ang ginawa naming pangtawid gutom ay ang mismo naming mga katawan… mainit… umuusok…
Nang matapos ay kapwa kami nakaupo sa sahig, ang tuwalya lamang ang syang sapin namin sa aming hubad na katawan. Walang bahid na pagsisisi sa kung ano man ang naganap. Alam kong mahirap ipaliwanag ang kung anong meron sa amin na kapwa lalake… guro’t estudyante, pero nangyari na ang di dapat mangyari.
“kain na tayo”
“tapos na diba?” tawanan
“Happy birthday Ryan”
“Happy birthday sir, naku! Elmo pala”
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento