BeerDei

Ika-5 ng Hunyo taong 2008, ganap na alas-tres ng hapon…

Katatapos ko pa lamang ng kursong BSCS ng matanggap ako bilang instructor sa isang Technical College sa Makati. Nasa ika-lawang taon na ako ng aking pagtuturo sa ngayon, isa akong IT Instructor.

Magbubukas na naman ang panibagong school year, at isa ako sa natokang mamahala ng enrollment para sa mga nagbabalik na estudyante. Last day ng enrollment ng araw na iyon… ng mag-enroll si Ryan.

Si Ryan ay isa kong estudyante sa isang subject, last school year. Masasabing mabait at magalang na bata si Ryan, marunong din siya sa klase kaya isa s’ya sa may mataas na marka sa subject na hawak ko. Hindi ko naman gaanong pansin ang tulad nya dati… subalit ngayong araw kakaiba… Pagdating pa lamang nya sa school para mag process ng kanyang mga grades ay lumapit sya sa akin at nagpasalamat sa grade aking ibinigay, ngiti lamang ang aking ganti at sinabing deserving s’ya para sa grade na ‘yon. Inabot nya ang kanyang inrollment form at mula nga doon ay nalaman kong birthday n’ya pala bukas.

Nagka kwentuhan kami, dahil nga nagkataon na magkapareho pala kami ng kaarawan. Ng mga sandaling iyon ay nakapalagayan loob ko si Ryan. Mag aala-sinko na ng magkabiruan kaming mag celebrate ng birthday ng sabay kinabukasan. Sumabay na rin siyang pauwi sa akin, dahil malapit lang naman ang bahay na aking inuupahan sa kanila.

Pagbaba naming sa jeep ay nagpasya na lamang kaming maglakad papasok ng subdivision kong saan kami nakatira. Masama ang panahon ng mga sandaling iyon, sa malas-malas pa’y bumuhos ang malakas na ulan. Nagtatatakbo naming tinungo ang bahay, buti na lamang at malapit lang naman ito sa may kanto kaya di kami gaanong nabasa.

Tawanan ang ibinugad naming sa bahay ng akin itong buksan, palibhasa ako lamang ang nakatira sa dalawang palapag na apartment na iyon na may isang kwarto lamang sa itaas.

“patila ka muna ng ulan bago ka umuwi”

“pwede nga pong dito nalang ako matulog ngayon” sagot nya habang tumatawa

“wala naman ang parent ko sa bahay, nauna lang akong umuwi galing probinsya para humabol sa enrollment” dugtong nya pang sabi.

“Ikaw, bahala ka… pero basa ang damit mo”

“matutuyo din naman po ito”

“tigilan mo nga ako sa ka po po dyan, tumatanda ako”

“sige po!” kasabay ng isang malutong na tawa

“Kukuha lang ako ng damit, para mapalitan mo muna ang suot mo baka magkasakit ka”

PARANG ayaw ata tumigil ng ulan ng mga sandaling iyon, mag-aala siete na ng gabi ay pabugso-bugso pa rin ang malalakas na hangin at ulan. Naghanda na lamang ako ng makakain para sa hapunan habang nanonood ng TV si Ryan.

Nasa hapagkainan kami't kumakain ng hapunan. Wala pa rin kaming tigil sa pag-kukwentuhan ng kung ano-anong bagay, lalo na ng mga kaganapan sa school. Matapos naming kumain at makapagligpit ng pinagkainan ay tumambay kami sa sala, naglabas ako ng ilang beer at pulutan.

“umiinum kaba?”

“minsan, hindi naman po ako sanay… pag nayayaya lang”

“ang po”

“okey po, last na!” ngumiti sya sa akin

“oh di inum tayo… hinay-hinay lang sa inom, baka hindi ka na makauwi mamaya”

“papauwin mo talaga ako? iinum ako ng marami!” kasunod ng marahang tawa

Binuksan ko ang dalawang bote ng beer at inabot sa kanya ang isa. Itinaas ko ang hawak kong beer para sa isang tose…

“para sa birthday natin!”

“agang celebration ah!” iniangat din n'ya ang hawak na beer

“Happy birthday para bukas”

“Happy birthday sa atin!” ang kanyang ganting tugon

Naging Masaya ang bawat naming sandali, tawanan… kwentuhan… biruan habang umiinom at nanonood ng TV. Nakakailang bote pa lamang s’ya ng beer na naiinum ay pulang pula na si Ryan, kaya pinasya ko na lamang na wag na sya painumin. Sumasakit din daw ang ulo nya, palatandaang di talaga s’ya sanay na uminum. Sabi ko’y magpahinga na lamang s’ya sa itaas, sa kwarto. Inalalayan ko s'yang pumanhik at inihiga siya sa kama. Ako nama’y bumaba at iniligpit ang ilang kalat.

Maya-maya pay umakyat na rin ako para magpahinga’t tingnan na rin ang kanyang kalagayan. Tulog sya nang aking datnan sa kwarto. Pinagmasdan ko ang kanyang mukha, ang maamo niyang mukha… mula sa may kakapala niyang kilay, may kahabanag pilik-mata, matangos na ilong, mapula-pulang labi. Hindi ko alam kung bakit di ko maalis ang paghanga ko sa taglay nyang kagwapuhan. Umupo ako sa computer chair, patuloy pa rin ako sa pagtitig sa kanya ng maalipungatan siya sa pagkakatulog, tumingin siya sa akin…

Hindi ko alam kong anong magneto ang humila sa akin ng mga sandaling iyon, lumapit ako sa kanya’t umupo ako sa gilid ng kama. Wala kaming kibuan, nag usap lamang ang aming mga mata.

Hindi ko alam kong dala ng alak, o sadyang nais ko lamang na may maganap sa amin. Isang mahigpit na yakap ang aking iginawad sa mura niyang katawan, isang mariin na halik sa kanyang labi ang sunod kung ginawa. Hindi siya tumutol, bagkus ay gumanti siya ng halik… gumanti ng yakap…

Isang malakas na kulog ang bumasag sa katahimikan habang ginagawa namin ang di dapat. Namatay ang ilaw sa buong paligid, na tila ikinukubli ang kasalanang aming ginagawa. Ang pangilan-ngilang kidlat na lamang ang syang nag silbing tanglaw upang mamalas ko ang kanyang mukha… ang kanyang katawan… Ang pinong tunog mula sa patak ng ulan sa bubong ng bahay ay nagsilbing musika sa bawat naming pag indayog upang maabot ang rurok ng ligaya at habang nilalaro ng hangin ang kurtinang dapat sana ay pangtakip sa bukas na bintana, ay tila sumisilip ang langit sa kung ano man ang nagaganap sa aming dalawa ni Ryan.

Mahaba ang gabi, subalit nais ko pang tumagal sana ang gabing ito…

Isang tunog mula sa aking relo ang nag pamulat sa akin, nahimbing marahil kami ni Ryan matapos ang aming ginawa. Nakayakap pa ang hubad nyang katawan sa akin. Sinipat ko ang aking relong ipinatong sa side table ng kama. Alas-dose na ng gabi… hudyat ng pagbabagong petsa, pagbabago ng aking buong pagkatao.

 

Ika-6 ng Hunyo, 2008:

Si Ryan, labing-pitong taong gulang, lalaki… estudyante

Ako, dalawangpu’t dalawang taong gulang, bakla… guro!

Gusto mo bang paglaruan? sige paglaruan mo lang. -Ryan-

 

-Itutuloy-

Sa Magkabilang Dulo... (part 2)

Mga ilang linggo na ring may nagaganap sa amin ni Hubert, at mas lalo pa nga kaming nalapit sa isa’t isa. Kung dati ay kada linggo ako umuuwi sa amin ngayon ay minsan na lamang sa isang buwan. Sa mga sandaling kami lang ni Hubert ang nasa kwarto doon namin nilalabas ang init sa amin katawan, naging mas maalab mas mapusok…

Labis ko pang nakilala si Hubert, at isa na roon ang kanyang kinaaanibang relihiyon, unti-unti ay inilapit nya ako sa kanyang paniniwala’t pananampalataya. Isinama nya ako sa ilang pagpapahayag ng kanilang mga aral at makailang linggo ring akong tumunghay sa kanilang araling pang relihiyon ng pagpasyahan kong umanib na sa kanila. Ikinatuwa iyon ni Hubert.

Nang gabing iyon, muli ay pinagsaluhan namin ang isang sekswal na relasyong kami lamang ang nakakaalam…

Linggo noon, muli ay kami lamang dalawa ang nasa dorm. Naliligo ako noon sa banyo, ng kumatok siya’t akin namang pinagbuksan. Pagpasok pa lamang niya ay bigla niya akong niyakap ng kay higpit, hubo’t hubad kaming kapwa nag tampisaw sa tubig na nagmumula sa shower, na bagamat malamig ay tila hindi kinaya ang init na kapwa namin nararamdaman.

Umupo siya sa inidoro at sumandal sa pader habang ako naman ay paharap na umupo sa kanyang harapan at doon nga ay malayang napasok ni Hubert ang aking panglikod na lagusang di sinadyang gawin para sa salitang kantutan... taas baba akong umindayod sa kanyang sandata habang sinasabayan n’ya ng ulos ang bawat kung galaw… kapwa namin nilasap ang tamis ng kapwa naming mga labi... hanggang marating namin ang huwad na langit…

Araw ng Huwebes, madaling-araw pa lamang ay gising na ako, iyong  ang araw ng pagbibinyag sa akin upang tuluyang mayakap ang relihiyong ipinakilala sa akin ni Hubert. Marahan akong kumilos sa loob ng kwarto, nagbihis… matagal kong tinitigan ang mukha ni Hubert na noon ay himbing pa sa pagtulog.

Hindi pa sumisikat ang araw ay umalis na ako ng dorm at nakita ko na lamang ang aking sarili sa loob ng simbahan ng Baclaran, nakaluhod sa unang hilira ng upuan malapit sa altar. Nananalangin at humingi ng tawad sa pagtalikod sa relehiyong aking kinagisnan.

Matapos manalangin ay naglakad-lakad ako sa labas ng simbahan, hanggang napadako ako sa LRT station. Walang paliwanag, subalit umakyat ako sa LRT station bumili ng card at sumakay sa unang treng huminto sa aking harapan… hindi ko alam kung saan ako pupunta, isa lamang ang aking alam “Hindi pa akong handang yakapin ang relihiyong kinabibilangan ni Hubert, hindi pa.”

Kada madaan kong estasyon ng LRT ay bumababa ako ng tren, pinagmamasdan ang bawat paligid nito… at muli ay sasakay sa susunod na tren na darating… hanggang marating ko ang kabilang dulo ng LRT station ang Munumento.

Bumaba ako at lumipat sa kabila at muli sumakay ng tren at gaya ng dati ay bumababa at sumasakay namang muli hanggang marating ang kabilang dulo ng LRT station…

Narating ko ang magkabilang dulo ng LRT, sa isip-isip ko kami pala ni Hubert at parang LRT station lamang na nasa magkabilang dulo. Tulad ng bawat relihiyong aming kinagisnan. Nabagamat iisa ang reles na dinadaanan mas pinili ng bawat isa na sa magkabilang dulo lumagay at ni ayaw magkita sa gitna.

Hindi ako umaasa ng ano man sa pagitan namin ni Hubert, subalit sumagi rin sa akin isip na baka kaya niya malayang ibinigay ang kanyang sarili sa akin ay upang mahatak niya ako sa kung saan dulo siya kabilang…

Natanong ko ng mga sandaling iyon “Ilang Diyos ba ang dapat kong makaribal para sa isang pag-ibig?” noong una si Jack, ang magpaparing si Jack. Ngayon naman ay si Hubert na iba ang pananampalataya.

Maghapon akong gumala, nanood ng sine bagamat hindi ko gusto ang palabas. Maghahating gabi na ng bumalik ako ng dorm. Pagpasok ko sa loob ay gising pa rin si Hubert nakatitig ng masama sa akin. Wala akong imik, yumuko na lamang ako. Tumayo siya at inaya akong lumabas ng dorm, dahil naroon ang dalawa pa naming kasamang kapwa na tulog.

Wala siyang kibo habang naglalakad kami patungo sa parke na malapit sa aming dorm. Pagdating doon at naupo kami sa isang upuan. Siya ang bumasag sa katahimikan.

“Bakit mo ito ginawa, akala ko ba nagkakaintindihan na tayo? Alam mo ba kung anong kahihiyan ang dinulot nito sa akin Elmo?

“Hubert, hindi ko alam… pero hindi ko kayang talikuran ang pananampalataya ko.”

“Pero paano ako? Pinaasa ko ang mga kasama ko na mapapaanib kita sa amin…”

“Hubert ano ba ang mas mahalaga? Ang pananampalataya mo o makaakay ka ng isang kaluluwa papunta sa relihiyon mo?

“Hindi sa ganoon Elmo, ang akin lang ay makasama kita sa iisang paniniwala”

“Kahit ba ang kapalit nito ay ang iyong katawan… ang iyong pagkatao?" Hindi na kumibo pa si Hubert… 

Araw ng linggo ngayon, ito ako nagsisimba sa Baclaran, nakaluhod… muli ay nananalangin.... kasama si HUBERT.

-The End-

Sa Magkabilang Dulo... (part 1)

First year college ako’t kumukuha nga kursong BS Psychology sa isang unibersidad sa Maynila ng makilala ko si Hubert. Dorm mate ko s’ya, magkasama sa iisang kwarto. Apat kami lahat sa kwartong iyon pero si Hubert ang siyang naging kaibigan ko, bagama’t hindi naman kami magkatulad ng course may mga common subjects  naman kami at halos sabay na rin kami kung pumasok at umuwi sa dorm.

Masayang kasama si Hubert, kung baga walang dull moment kung kasama sya. Makwento, masayahin at palabiro, kung kaya sa maikling panahon ay naging malapit kami sa isa’t-isa.

Naging mas malalim pa ang aming naging relasyon ng minsan isang gabi ay kami lamang ang naiwan sa dorm, Sabado noon at dahil sa sama ng panahon kung kaya pinasya kong di muna umuwi sa Cavite. Tulad ng lagi ko namang ginagawa, dahil nga ako ay may gawain sa simbahan tuwing linggo, bilang kasapi ng konseho na tumatalakay sa mga suliraning pang-pamilya na dinudulog sa simbahan.

Bumili ako ng balut at ilang beer in can bago pa man ako umuwi sa dorm, pang-aliw lamang sa sarili’t pangpainit sa maulang gabi at dahil na rin sa pag-aakalang ako lang ang matitira sa kwarto noong araw na iyon. Nasa kwarto ako’t nanonood ng isang pelikula sa laptop ko ng dumating si Hubert, basa ang soot na damit dahil inabutan daw siya ng ulan sa labas pauwi. Binati nya lamang ako’t nagsabing maliligo muna.

Sige lang ako sa panonood ng lumabas mula sa CR si Hubert, nakatapis lamang ng tuwalya at medyo basa pa ang katawan. Hindi ko maiwasang mapatitig sa kanya ng mga oras na iyon, humanga ako ng labis sa kanyang matipunong katawan. Unang beses ko pa lamang natitigan ng ganoon katagal si Hubert at doon napansin kong gwapo din palang matatawag ang loko.

Humarap siya sa salamin at pinunasan ang basang buhok ng isa pang tuwalya, doon naman ay nakita ko ang nakaumbok nyang puwet na bakat na bakat sa tuwalyang nakatapis sa kanyang beywang.

“Ang lamig pre ano” tanong nya sa akin na tila nakapagpagising sa munting pagnanasang naglalaro sa aking isip…

“Ah, oo nga eh.” Ganti ko na lamang na sagot

“Buti’t di ka umuwi, may makakasama ako dito sa dorm”

“Masama kasi ang panahon kaya tinamad na akong bumyahe”

“Anong pinapanood mo pre?” tanong nya habang papalapit sa akin

“The Firm, ni Tom Cruise pre”

“The Firm? Parang di ko ata alam na may ganyang pilikula si Tom Cruise” ngayon ay nakaupo ng sya sa tabi ko, sa kama.

“Bata pa sya dito, download ko lang to… nabasa ko kasi ang libro na pinag-kunan ng kweto ng pelikulang ito, kaya ako nagka-interes”

“Panood naman, pre”

“Sige, play ko nalang uli para masimulan mo. Halos kasisimula ko lang naman noong dumating ka.”

“Bihis lang ako”

Tumayo siya’t kumuha ng damit sa kanyang aparador at naupo sa kanyang kama, magkatapat lamang ang aming higaan. Sinuot ang kanyang brief habang nakatapis pa rin ng tuwalya. Ng ganap na nyang nasuot ang brief ay tinanggal na niya ang tuwalya sa kanyang beywang at tumambad sa aking paningin ang kanyang kabuohan na naka-brief lang ng puti at ngayon naman ay ang bukol sa kanyang harapan ang aking napagdiskitahang tingnan.

Hindi ko alam kung napapasin nyang tumitingin ako sa kanya, pero hindi ko narin inalam basta ako pinagsawa ko ang aking mga mata sa aking nakikita. At mula nga sa tagpong iyon ay may kung anong muling nagising sa aking diwa… sa aking pagkatao…

Isinukbit nya ang kanyang tuwalya sa kanyang balikat at tinungo ang ref at kumuha ng tubig para uminum ng kanyang vitamins. Hindi ko alam kong sinasadya nya ba akong akitin o ano, dahil hindi pa sya nag susuot ng short at palakad-lakad na sa sa loob ng kwarto.

“Pre sayo ba tong beer?”

“Oo, bili ko kanina pangpainit lang”

“Pa score ng isa pre”

“Okey lang anim naman iyan tagatlo na tayo”

“Eh, di simulan na natin ang pagpapainit.” Isang makahulugang ngiti ang kanyang pinakawalan… tahimik lamang ako.

Kinuha nya ang beer sa ref, hinila ang isang maliit na lamesa itinabi sa aking kama at inilapag doon ang beer. Kumuha din sya nang mani sa ref lagi kasi syang mero noon, paburito nyang kutkutin. Tumabi siya sa akin’t nag bukas ng isang beer at agad itong inabot sa akin. Kumuha din siya ng isa pa’t binuksan at agad na ininum.

Hindi ako mapakali ng mga oras na iyon, ang halos hubad na si Hubert at katabi ko lamang sa kama at nanonood ng isang pelikula, kainuman, kakwentuhan…

Naubos ko na ang isang beer ng aking kunin ang isa at ng ito ay aking bubuksan ng dahil sa kaba ay dumulas ito sa aking kamay at natapon ang ilang laman sa katawan ni Hubert.

“Naku, sorry pre”, akma ko sanang pupunasan ang tumapong beer sa kanya ng pigilan ako ni Hubert

“Hayaan mo na pre ako na” hawak nya ang aking kamay, tumitig siya sa akin.

Ipinagapang nya ang aking kamay sa kanyang katawan, sa parting nabasa ng beer na animo’y basahan. Mainit ang kanyang katawan, sa bawat pag dampi ng aking kamay sa kanyang balat at walang pag-aalinlangan akong nagpaubaya.. hanggang matumbok noon ang bukol sa kanyang harapan. Kapwa na kami ng init…

Kung kanina ay kamay ko lamang ang humahagod sa kanyang katawan, ngayon ay ang labi’t dila ko na ang syang gumagala sa bawat parte ng kanyang kabuohan. Kung kanina ay di ko sinasadyang mabasa siya ng beer, ngayon ay kusa ko itong dahan-dahang itatapon sa kanyang katawan at himurin ang mga iyon… ganun na rin ang ginawa niya sa akin matapos niyang mahubad ang aking damit.

Kapwa na kami hubo’t hubad, lasing sa kamunduhan, lasing sa pagnanasa na matikman ang isa’t isa… habang lumalalim ang gabi… habang pumapatak ang ulan… Ilang minuto din naming pinagsaluhan ang libog na umalpas sa aming pagkatao… kapwa hapo, kapwa pagud sa naganap… matapos noon ay pahalang siyang nakahiga ng bahagya sa kama nakasandal sa pader, sa unan, habang ako naman ay naunan sa kanyang balakang kapwa kami kumakain ng balut at umiinum ng natira pa naming beer habang nanonood ng pelikula. 

-itutuloy-

ExSpecto

 

May mga umagang ayaw matulog ng gabi…

kahit sa liwanag ng araw masisilayan

ayaw kang iwan… ayaw kang talikuran

kung papanong may ala-alang

patuloy na nakikipagtalik

sa haba ng maghapon…

ng magdamag.

May mga gabing ayaw gumising ng umaga

sa nakaraan nakatarak parin ang bawat gunita…

talang nagpupumilit pa ring mag ning-ning

kahit di bigyang pagkakataon

ng bilog na buwan…

bilog na isipan.

Sa pugad ng pagtataksil

naghihintay parin

kahubdang ikaw ang punyal

sa yungib na pinagkait

sa mga Eba…

pinagkulungan ng isang  Adan.

- | - | -


40days....